Ik heb sinds september ongeveer 40.000 streams gehad op Soundcloud. Dat zegt op zichzelf nog vrij weinig - maar als je soundcloud als een soort meetinstrument gebruikt dan kun je een soort formule maken: draaibeurten / aantal hartjes - spam = populareit. Je kunt er dus een idee krijgen hoe goed een nummer ‘in de markt ligt’ door goed te kijken naar de reacties.
Wat ik merk aan zelf keyboard spelen is dat het vooral een kwestie is van de controle overgeven aan je lichaam, dat zelf best weet wat het moet doen. Het mooie van thuis
muziek maken is namelijk dat je oneindig veel fouten mag maken, dus je kunt helemaal los gaan - de fouten knip je er toch weer in Cubase uit. Dat kan bij een live optreden niet - dan zal ik daadwerkelijk foutloos moeten kunnen spelen en dat duurt nog wel even.
Gister dwaalde er plots een tekst mijn hoofd in. ‘The Robots are Wrong’ heet het nummer. Ik heb de tekst koortsig opgeschreven en vervolgens een nummer geprogrammeerd dat het midden houdt tussen disco en deep house. Toen ook ingezongen, een extra synth ingespeeld. en gemastered, en zo kun je in een dag een nummer maken.
De enthousiaste reacties van Veronique en mijn dochter wijzen op een heel goed nummer, dus ik zal later vandaag een link naar spotify posten.
40K publiek is in streamland niet veel. Maar als je aan de literatuur denkt, ja, dan is het zeker wel veel - die serie brieven over het letterenfonds maak ik in een later stadium pas publiek, want ik heb inmiddels besloten er twee rechtszaken van te maken en misschien ook drie, maar de derde laat ik afhangen van het succes van de eerste twee. Waarom? Nou, omdat ze bezig zijn middels de woke-ideologie de schrijfkunst kapot te maken en dat is ze al voor een heel aardig deel gelukt. Nu kun je natuurlijk beweren dat er überhaupt geen letterenfonds zou moeten bestaan: soit, maar zolang het bestaat is het concurrentievervalsing en heb ik als schrijver geen keuze dan er aan te moeten kloppen. Als de staat al je concurrentie sponsort maak je als schrijver geen kans. Als ze dan ook nog mensen voortrekken alsof ze geen ambtenaar zijn maar een soort kunstpaus: tja. Ik snap dat je zo’n bullshit job graag leuk wilt maken. Maar je bent helemaal geen kunstpaus en constant grote uitgeverijen bevoordelen is geen literatuurbeleid.
Genoeg daarover. Voorlopig wijden we ons aan de mooie klanken, aan de edele kunst van de muziek! Vergeef het me dat ik vandaag twee keer zal posten, ik wacht tot mijn nummer op Spotify zal staan.
Een mooie voorkerst gewenst!
Martijn