Afbranden van het stroomhuis
...en ruzie maken over kunst....
De herinneringen aan mijn vader die keer op keer weer in de bloedhitte als natuurkundeleraar de caravan waterpas stond te maken zijn minstens zo wezenlijk als het eierkoektrauma van pagina 118. Dit is een typisch gedicht dat door een enkel woord wordt gedragen: Zielenergutserij.
Mijn vader heeft maar eenmaal ooit gepoogd een gedicht van me te lezen. Toen hij dat eerste gedicht niet snapte, heeft hij nooit opnieuw een poging gewaagd. Waarom niet? Ik denk zelf dat hij zijn kinderen als een soort extra broers beschouwde. Hij kwam uit een grote familie, en ik had altijd meer het gevoel dat hij me als een soort concurrent zag, geef hem teveel ruimte en je verliest je slaapplaats, zoiets.
Zelf snapte hij er niets van dat zijn gebrek aan belangstelling voor mijn werk mij stoorde. Toen ik Komrij vertelde dat mijn ouders nooit van hem hadden gehoord moest hij lachen en zei hij dat het gezegende mensen waren.
Ik ben bezig met een serie kunstwerken over Nick en Thierry. Gister verscheen een tweede deel, waarin Nick en Thierry ruzie maken over kunst:
Thierry en Nick maken ruzie over Kunst. Thierry wil waar voor zijn geld! Dan verandert Thierry in een Paardbuikspreekpop, net zoals hij in de vorige video uit biefstukken bestond. SHHHHTTTTT!!! zegt Nick tegen de Paardbuikspreekpop. Ben jij meer als Thierry of meer als Nick? Telt kunst mee, of is het waar voor je geld?
De paardenfluisteraar, die uit Nicks arm komt, een verwijzing naar heroine? Ik weet het niet. Het doet me denken aan een nummer van Current 93, van een live album dat ik ooit bezat, die cd begon op boeddhistische wijze:
En de paarden die uit haar armen rennen kwamen hier ter sprake:
Ik moet er ook aan denken omdat ik Current 93 bij bardiensten vaak opzette, dit tot
groot ongenoegen van sommige bierkraakpunkerts die dit helemaal niks vonden.
De bunker in Eindhoven. Nee, niet de studentenbunker, een echte bunker:
Eigenlijk de voorloper tot de macht twee van het Stroomhuis dat enkele dagen terug wist af te branden. Echte undergroundcultuur, steeds zeldzamer in Nederland. Eigenlijk is het heel schattig allemaal, kijk nou ze schreven op de muren dat wat hier opgebouwd is niet meer af te breken valt. Dat is toch het soort menselijkheid waar je voor wilt gaan?
Martinus, 19-10-2024