Begrafenis van een superster

...met enkele nieuwe gedichten van mijn hand...

Mijn moeder had in haar leven vaak zo’n kenmerkende kaarsrechte pony die aan de Carpenters deed denken, vandaar dat ik deze video uitzocht om de begrafenis zo’n beetje mee te openen. Een superster was Annie, een ster die feller schijnde dan andere sterren.

Het was misschien een vreemde keuze, eentje die tegen de pijngrens aanschuurde, dat ik nu juist de zeldzame versie van ‘Are you lonesome tonight’ van Elvis gebruikte waarin hij middenin het nummer een lachkick krijgt en dat onder een vertolking van ‘Suspicious Minds’ monteerde:

Maar de hele dienst werkte bevreemdend en op iedereen anders: de een liet weten diep onder de indruk te zijn, de ander zei met een lichter gevoel de begrafenis te hebben verlaten.

Wel vind ik het ietwat jammer dat de persoon van Dela die filmde het filmpje waarin ik Marty Robbins ‘The Hanging Tree’ onder Brendan Lee had gemonteerd vroegtijdig
inruilde voor een beeld van enkel de kist. Ik weet niet of dat een editioriale keuze was,
maar indien dat het geval was stel ik het niet op prijs.

En dan hadden we natuurlijk nog Harry Belafonte gemonteerd onder Boney M:

Kortom, het was een zangerige begrafenis, iets wat bij mijn moeder paste, want die kende alle liedjes ooit gemaakt ter wereld uit haar hoofd, maar ze zou zogenaamd ‘dement’ zijn, terwijl je maar een liedje hoefde beginnen en ze wist de tekst van voor tot achter te zingen.

Wie er behoefte tot voelt, de hele begrafenis kan hier worden bekeken. Ik en Veronique lezen er ook enkele gedichten voor:

(O en ook weer een prachtige live vertolking van Ton, hetzelfde nummer dat hij ook live speelde op de begrafenis van mijn vader…)

Gedichten van mij en een die ik heb vertaald van Kljoejev

Vrede

Sneeuw valt op de weg.
Witte kamillebloemen van licht.
Eindelijk zal ik van een raam dromen.
Mijn handen vriezen dicht.

Door dat raam zie ik daar binnen
mijn moeder die zachtjes zingt.
Een dikke kater ligt te spinnen
terwijl een sprinkhaan een muis
met een stuk bast in de echt verbindt.

Het kachelbankje waar je zo zoetjes slaapt
met de kat aan je zij, heel de nacht.
Terwijl vader rommelt bij 't ontwaken
met hout en kleef van de bijenvracht.

De roze hitte van de appelbomen
laat mijn wangen weer even leven,
terwijl de viooltjes hun geuren
in moeders grijze lokken weven.

Kljoejev / vertaald door Martijn

Met vriendelijke groet,

Martinus Benders