Best ironisch!
...walgelijke snippets en geheimedienstraadsels...
Geen antwoord van Dasmag. En dat vind ik dan altijd merkwaardig: de discussie gaat altijd over een poppetje, maar niet over wie dat poppetje op die plek heeft gezet. Wie vond Ali B een schrijver? Welke figuur dacht, goh, laten we met minderjarige meisjes op zomerkamp gaan, dat is nou echt hoe je ‘literair talent’ gaat kweken als uitgeverij?
Doodse stilte. Het arrogante ventje vangt op televisie de klappen op. Maar doodse stilte als het gaat over wie hier werkelijk de inhoudelijke keuzes maakte.
En precies DAT vind ik nou echt typisch Nederlands. En precies DAT is de christelijke parrhesia waar Foucault vaak over sprak: het is de waarheidsbevinding zelf die christelijk is geworden. Mensen menen echter dat je het hebt over een of ander identificatie-etiketje: maar je hoeft helemaal niet het zelfbeeld van een christen te hebben om slaafs de verchristelijkte parrhesia te volgen.
Van de week zag ik dit weer voorbij komen drijven, zonder enige twijfel een van de meest walgelijke snippets uit Twitterland:
Best ironisch! Zeg dat wel. Ik denk dat dit walgelijke snippet een rol speelde in het idee achter Fliermans passage, waarin ik een schrijver neerzet die meebeweegt met het meest vreselijke racisme dat je in zou kunnen beelden, allemaal in dienst van een 1% die erg proaktief meehelpt om een schrijversorde te scheppen. Zelfs de demonische blik op ‘De Wereld Draait Door’ bleek profetisch, maar het boek verdween
in de coulissen na een zachte toneelhaak en zo moest het in literatuur natuurlijk zijn, volgens die verchristelijkte waarheidsbevinding, altans.
Soit. Ik ben nu het boek waarin ik op humoristische wijze afreken met de Nederlandse literatuur, ‘Waarover de Piranha droomt in de Limonadesloot’ aan het vertalen naar het Engels. Je kunt je afvragen wie er in hemelsnaam in het buitenland interesse kan hebben in de Nederlandse literatuur, maar ik schrijf er zo amusant en filosofisch over dat het gewoon een heel goed boek is: ook Gombrovicz beschrijft allerlei lokale Poolse literaire kwesties die me normalerwijze niet zouden hebben geboeid, maar omdat hij ze met verve zo ironisch beschreef leverde dat hem 30 jaar na dato toch enige bekendheid op. Niet dat ik die illusie op een of andere manier koester: de internationale orde in de literatuur is waar die al bestond ook allang bezweken, en dat weten de peperkoeken Ali-B schrijvershartjes die de boel aansturen zelf helaas ook al te goed. In dit geval dient de vertaling echter gewoon om wat body te krijgen in de internationale filosofie.
Ik ben er deze week mee klaar.
Ondertussen dook dit merkwaardige filmpje op van een of andere vent die bij een restaurant dat ‘Martinus’ heet een boek dat verdraaid veel op De Eeuwige Ontgroening lijkt staat te lezen. Maar dan gebeurt er iets merkwaardigs:
Een of andere 'figuur' die wel iets wegheeft van Gidi Markuszower botst opzichtig tegen deze flamboyant poserende ‘dandy’ aan, en er lijkt iets te worden uitgewisseld, maar de cameraman was blijkbaar te stoned en begon op een kachelpijp in te zoomen (?).
Dit roept een prangende vraag op: was dit het moment dat de AIVD als doorslaggevend bewijs boven water wist te krijgen dat de man ongeschikt was om deel te nemen aan het kabinet?
Loop ik nu risico nu ik dat filmpje publiceer? Ik weet van niets, ik heb geen idee waarom die man zo opzichtig mijn boek staat te lezen voor dat restaurant, en ik heb geen flauw benul wat daar werd uitgewisseld en waarom de cameraman zo opzichtig begint in te zoomen.
Is dit die nare ‘eenling tegen het systeem’ waarnaar de professionele lezers van het Letterenfonds steeds verwijzen? Lezers die, getuige hun eigen woorden, fervente volgers van mijn weblog zijn? Raadsels, och, we verdrinken weer in de raadsels. Gelukkig maar dat de veiligheidsdienst nu zelf aan het roer is gaan zitten. Democratie, maar dan echt veilig, zeg maar. Ik kan me er beter niet meer mee bemoeien, maar dan duikt altijd zo’n dandy op en worden de raadsels weer tot leven gewekt, als paddenstoelen in de schilderwerken van Rembrandt(1).
Martinus 16-06-2024
(1) Een verwijzing naar de analyse in Amanita Muscaria, the Book of the Empress