Botte agressie over de ‘Olympische Spelen’

...de stompzinnigheid van de kontclownbrigade op X is met geen pen te beschrijven...

Nadat ik op Youtube de 100 abonnees passeerde ging het tamelijk snel: afgelopen maand kreeg ik er weer 100 abonnees bij. Dat is een veel snellere groei dan bijv Tiktok, wat ik een lastig medium vind, omdat Tiktok wezenlijk draait om de ‘leukheid’ van je filmpje: niemand zit er op filosofie of muziek te wachten, als je op Tiktok wilt floreren moet je je echt concentreren op de viral.

Omdat De Hertenklanken ook bijna 200 abonnees hebben zit ik nu in totaal op 400, zeg maar een 1/3 van wat de Osdorp Posse heeft. Het zegt natuurlijk allemaal weinig,
maar het is leuk te kijken hoe je een groter publiek kunt bereiken met moderne technieken.

Mavi logeert natuurlijk hier, ik heb haar beloofd Parijs en Venetie te laten zien. Van tieners moet je begrijpen dat je daar zo min mogelijk projecties op moet loslaten. Projecties, verwachtingen, sturende didactiek, en alles wat zo’n tiener echt wil is met rust gelaten worden - ze moeten al in een enorm stressvolle omgeving overleven het hele jaar, de school, dus ik laat haar hier gewoon haar gang gaan, als ze tot 3 uur ‘s middags wil slapen doet ze dat maar.

Gister heb ik voor het eerst samen met mijn dochter op een nummer gespeeld. Het is dit nummer van De Hertenklanken, gebaseerd op het openingsgedicht van Ginneninne:

Mavi speelt een Vintage Vibe Electric Piano, een door Keyscape gesampelde electrische piano, en ik een Planet T, wat meestal met de Farfisa mijn instrument van keuze is. Ik ben de Planet T man, zeg maar. En Mavi speelde meteen goed, dit is meteen de eerste take waar ik nauwelijks aan heb zitten knutselen, behalve dan op
het gebied van mastering, waarin ik nu naar mijn idee weer een stuk beter ben geworden, wat natuurlijk ook goed nieuws is.

Ik ga nu denk ik snel met een eerste plaat uitkomen met de Hertenklanken, in elk geval dit jaar nog natuurlijk. Het hooi op de vork gehalte ligt een beetje hoog als je als doel hebt gesteld in 10 bands te gaan veranderen. Ik handhaaf dat idee, maar weet niet
wat er uiteindelijk als eindresultaat uit gaat rollen.

Goethe op een Tractor - ietwat jammer dat Runway zijn gelaatstrekken slecht handhaaft, O Land van Grote Schrijvers - we herkennen het beeld uit ‘Het Zijn Maar Bergen’, mijn dichtbundel van een half jaar geleden. Wie zich in het verband tussen Grote Schrijverij en de landbouw wil verdiepen raad ik die bundel aan of misschien kun je even hier kijken, waar de twee elkaar ook weten vinden.

Ondertussen is onze eerste Maanmot geboren:

Ze heeft ook bijna meteen eitjes gelegd, zonder dat er enig mannetje aan te pas kwam. Ze blijkt verknocht aan Veronique, gister reed ze een hele dag lang op Veroniques borst mee. Ze beschouwt Veronique overduidelijk als een moeder, en het geheugen van rups naar mot is dus overdraagbaar: er was duidelijk sprake van herkenning.

Ik heb al het eeuwigheidsstof met de neus gesampled, dit is bij de maanmot minder sterk dan bij de Atlasmot. Naar mijn idee is de maanmot beter als theebron: de maanmotkeutels zijn sterk medicinaal als thee en smaken heerlijk.

Dat je motten kweekt om enerzijds met de neus mottenstof op te snuiven en anderzijds met hun keutels thee te zetten kan wat excentriek overkomen op doorsnee mensen, maar ik kan nu al zeggen dat dit de beste hobby is die ik ooit adopteerde. Het liefst wil ik dat dit hele huis vol met de meest prachtige fladderaars zal zitten. Ook buiten is de verwilderde tuin bron van veel insectengenot, en hoe ouder ik wordt hoe meer ik de insecten niet enkel als gelijkwaardige wezens leer ervaren maar eerder als superieure wonderlijke wezens.

Eerlijk gezegd, weet je nog die lezing in Amsterdam in september? Toen was een klein zweefvliegje constant met me aan het communiceren, dat me eigenlijk werkelijker toescheen dan het verzamelde publiek, wat dat publiek me niet in dank afnam. Ze werden zo agressief dat ik bijna door ze werd gelyncht. Je mag aan een zweefvliegje niet evenveel belang hechten als aan een verzameld publiek. Maar de communicatie met het vliegje was gewoon beduidend interessanter, en de verwachtingen dat ik een verkooppraatje over mijn boek zou gaan afsteken, losten zich niet in. Wie op een podium zit en aan de communicatie met een vliegje meer waarde hecht dan aan de communicatie met het publiek: een stortvloed van agressie was het gevolg.

Diezelfde botte agressie zie ik op de ‘Olympische Spelen’ voortdurend terug. Het is werkelijk met geen pen te beschrijven hoe je iemand die gewoon als vrouw is geboren, uit kunt gaan maken voor een ‘travestiet’ of ‘omgebouwde vent’ omdat ze een keer wat te hoge testosteronwaardes had, iets wat de menstruatie al kan veroorzaken. Ik ben echt zo klaar met die hele kontclownbrigade op X, die gewoon zwaar gestoord is, iets anders kun je er niet over zeggen. En de motten en de zweefvliegjes, och jee, wat een helderheid, wat een prachtige geesten, en als je dat niet kunt zien omdat je in een dode newtoniaanse conceptwereld leeft (of Hegeliaans voor mijn part) - die botte conceptuele alleenheerschappij is een afgrijselijke verschrikking.

Martijn 03-08-2024