Censuur ingebakken in je software

...Censuur als randvoorwaarde bij het scheppen...

Ik ben een betalend gebruiker van Adobe, wat me 67 euro per maand kost. Maar regelmatig krijg ik waarschuwingen dat ik content creëer die ‘tegen de content policy’ indruist, zoals bijvoorbeeld dit beeld waar ik gisteravond aan werkte, dat over Hypatia gaat:

Het probleem is vaak de naaktheid, die tegenwoordig zelfs in kunst niet meer toegestaan is, en die zelfs in de software is ingebakken om ons gebruikers te frustreren. Wat ik ook probeerde, het was niet toegestaan om ‘extra ruimte’ rond dit plaatje te scheppen; ik overtrad regels als ik wat extra zeewater wilde toevoegen.

Dit beeld heb ik niet direct in Adobe gemaakt—die zou zoiets nooit genereren vanwege de strikte content policy. Nee, ik gebruik nog altijd Leonardo en werk de details bij in Photoshop, maar zij maken het mij zo moeilijk mogelijk. Dit is niet slim van Adobe; ze verliezen snel klanten. Gisteren heb ik de Flux1 dev versie lokaal geïnstalleerd. Ja, open source, en het werkt, hoewel de generatiesnelheid bedroevend is. Een uur wachten op een resultaat, maar tenminste zonder enige censuur, hoop je dan.

Terug naar Hypatia. Een Griekse intellectueel, die men een ‘paganist’ zou noemen. Maar laat ik eerst uitleggen waarom ik bezwaar heb tegen dat woord: het is een verbastering van ‘page’, van pion, van een onderdanige. Zwarte magie die in de taal vervat zit. Hypatia was een wiskundige en publiek intellectueel. Ze leefde in de derde eeuw en was populair bij zowel de 'paganisten' als het christelijke deel van de bevolking in Alexandrië waar ze woonde.

Ze werd in opdracht van Cyril vermoord. Cyril was een nogal onaangenaam figuur die ook bezig was met een pogrom tegen de joden. Zijn betrokkenheid bij de verdrijving van de joden uit Alexandrië en de gewelddadige onderdrukking van de Novatiaanse ketters worden vaak aangehaald als voorbeelden van zijn bereidheid om geweld te gebruiken in religieuze geschillen.

Hij wordt door de kerk echter als een ‘heilige’ vereerd. Een vreemd soort heilige, die eerder wat weg had van Pol Pot. Wat gebeurde er precies met Hypatia? Op een dag kwam ze terug van haar universiteit waar ze net een lezing had gegeven en een stoet christelijke monniken onder leiding van ‘Peter de Lezinggever’ hield de koets tegen. Ze rukten haar uit haar koets en begonnen haar kleren te verscheuren, terwijl ze haar aan haar haren door de straten van de stad trokken. De groep sleepte haar vervolgens een nabijgelegen kerk in waar ze haar uitkleedden en alles wat ze konden vinden gebruikten om haar te vernietigen. In dit geval waren het de dakpannen en oesterschelpen die rond het pas gebouwde gebouw lagen. Hiermee scheurden ze het vlees van haar lichaam, haar levend villend in de naam van het christendom. Haar overblijfselen werden vervolgens verscheurd en verbrand op het altaar. De Universiteit van Alexandrië, waar zij en haar vader Theon doceerden, werd tot de grond afgebrand als een teken van intolerantie. In de nasleep van haar dood was er een massale uittocht van intellectuelen en kunstenaars die vreesden voor hun eigen veiligheid.

En waarom wordt deze onmens als een ‘heilige’ vereerd? Omdat hij tijdens theologische discussies het briljante idee had dat Maria de Moeder van God was en niet enkel de Moeder van Jezus, natuurlijk een prestatie van formaat. Hoe reusachtig moet je hersenpan zijn om met zulke enorme abstracte waarheden te kunnen schermen?

Een van de aartspatriarchen van het christendom heeft dus een universiteit tot as gereduceerd. Eerder deze week sprak ik al over een andere heilige, Sint-Jerome, die opvallend genoeg altijd een rood hoedje bij zich droeg, dat hij bij voorkeur ook naast zich op de bosgrond plaatste. Jerome had een bijzondere voorliefde voor grotten en zelfkastijding, zoals ook weer te zien is op dit schilderij van Joachim Patinir, door mij gefotografeerd in de Franchetti-collectie in Venetië.

Ook weer de rode mantel en hoed, en onze kerkheilige in een soort grot.

Starend naar het beeldje van een gemartelde man, stenigt hij zichzelf met een stevige kei. Anderen martelen is normaal, maar pas wanneer je jezelf martelt, word je een heilige. De wit-christelijke voorliefde voor de grot als heilige plek biedt de kans om ongebreideld martelpraktijken uit te oefenen zonder schaamte, in het duister.

Maar wat zien we daar?

Verhip, in de schaduwen, een tweekoppige kameel die van dit grottafereel weg weet te rijden. De Mohammedaan natuurlijk, als vanouds afgeschilderd als een soort kermisattractie, het zal wel als een satanische kameel bedoeld zijn, die je natuurlijk met je devote heilige martelgeluiden verdrijft.

Maar wat is dat? Een heuse Europese windmolen, in het Antioch van de Derde Eeuw? Nee, daar bestond destijds enkel nog de watermolen als molentype. Hallucinaties dus, niet gek als je constant op je borst gaat rammen met een steen.

De schilder in kwestie, Joachim Patinir, was een vlaming die voornamelijk in Antwerpen werkte. Ik denk niet dat Patinir een domme man was, die bijvoorbeeld een horloge zou schilderen op Napoleon. Ik ben eerder de mening toegedaan dat dit soort
’fouten’ hints zijn naar verborgen waarheden, verborgen waarheden die bestaan dankzij een enorme repressie: was deze schilder wel zo christelijk of werden deze tafereeltjes van hem verwacht en is dit molentje misschien een subtiele schreeuw om hulp?

Patinir, die door Dürer de ‘grote landschapsschilder’ werd genoemd had een grote voorliefde voor grotten en rotsformaties:

Zie je hoe die doek voor Jezus lendenen als een stijve fallus is geknoopt, en hoe ook God in den Hemel uit een soort grot naar de mensheid loert? Het lijkt mij veel waarschijnlijker dat Patinir een beetje een loopje neemt met het hele christendom, wat je veel vaker ziet in de tijd waarin hij schilderde.

Waarom speelt doping eigenlijk zo’n gewichtige rol in het christendom?

Het is eigenlijk een wonder dat men deze schavuit Patinir destijds niet heeft gestenigd. Daar zou je moderner tijden voor moeten hebben, waar de censuur al in de kwast zit ingebakken, wel zo makkelijk, toch?

Terug naar Hypathia de wiskundige, levend gevild door boosvrome monniken met oesterschelpen. Hoe betrouwbaar is die informatie? Waarom die vreemde vertekening van de Venus legende? Ze hebben ook haar ogen uit de kassen gestoken, haar ledematen van het lichaam getrokken, en ga zo maar even door, het kon ze niet vroom genoeg zijn allemaal. Opgetekend door de christelijke historicus Socrates Scholasticus, die als ‘zeer betrouwbaar’ te boek staat onder historici.

Ik probeer me iets in te beelden bij het levend villen van een geleerde vrouw met schelpen, wat voor mindset je daar voor nodig zou hebben.

Dezelfde mindset denk ik die ook nu nog de religieuze lusten botviert in het nieuws. De witte man, zijn martellust, zijn voorliefde voor de duidelijkheid van de grot. Oenga Boenga - natuurlijk, het trauma werkt intelligentie-verlagend - wie zichzelf voortdurend met een steen letsel toebrengt zal in een soort psychoot veranderen, die de werkelijkheid op een wel heel vertekende wijze waarneemt. De leraarplanten en andere middelen worden dan een gevaarlijke concurrent van de eigen hallucinaties, die uiteraard DE WAARHEID verkondigen.

Er zit een heel radicale christen in het Letterenfonds, daar neergezet door ambtenaren die net doen alsof ze daarmee ‘de literatuur vertegenwoordigen’ terwijl schrijvers in werkelijkheid niets in de melk te brokkelen hebben. Deze man schreef enkele boeken waaruit blijkt dat de verlichting eigenlijk totaal overbodig was en we beter af waren geweest als we allemaal netjes in Jezus waren blijven geloven. Dat is natuurlijk precies de man die je in het centrum van de literaire macht wilt zien.

Is het deze man die steeds anoniem laat weten dat hij me liever niet meer terug bij het Letterenfonds zou zien? Na het lezen van een enkele bundel van mijn hand? Want ja, ook daar is het feest: men hoeft slechts de mening te baseren op samenvattingen van anderen uit het verleden: die zijn immers betrouwbaar, want wij zijn goed, en vroom.

’Wij werken hier op basis van vertrouwen’ kreeg ik in 2014 in het Letterenfonds te horen toen ik het poogde hebben over de macht van de persoon die de lezers van iemand uitzocht. Vertrouwen, in de goedheid van de geinstalleerde Heer.

Nee, de verguisde Middeleeuwen zijn nog lang niet voorbij, lieve mensen. De kortstondige periode in de zestiger jaren dat de condetionering van de mens even haperde was voornamelijk te danken aan LSD. Door echter de hippies ook te overspoelen met speed die nog resteerde uit de Tweede Wereldoorlog heeft men de reputatie van dat middel slim weten beschadigen. Het zijn slimmigheden waar je van moet houden, zeg maar. Geef mij maar Boticelli, denk ik dan, die destijds ook al niet publiek mocht worden tentoongesteld, want des duivels.

Flux 1.dev deed ondertussen terwijl ik dit tiepte er 70 minuten over om een volledig zwart plaatje te genereren, terwijl ik had verzocht om een afbeelding van deze vilpartij, om te testen of er inderdaad geen censuur zit op deze open source software.
Ik zal het plaatje met u delen, want ik denk dat het onder de lumineuze geesten die wij graag in de macht zien de kunststandaard gaat worden:

Martijn Benders, 20-08-2024