Een kindermoordenaar greep het stuur van de bus
...met een prachtig recept voor servische rooksoep...
Eigentijdse gedichten schrijven. Ik had een vreselijke droom vannacht, een uitgelezen moment om aan het dichten te slaan. Wie rook ooit aan het zurige haardos van de valeriaan? Ik wel gister. Dat moet morgen maar een gedicht worden.
Ik had vanochtend (ik werk steevast erg vroeg, voor dag en dauw, als een monnik) mijn handen vol aan Roethke. Weinig mensen beseffen hoe ongelofelijk trippy die gedichten van Roethke in werkelijkheid zijn.
Je kunt naar mijn mening noch Trakl noch Roethke op een normale wijze vertalen, dat is een zinloze onderneming. Je krijgt dan iets wat slapper is dan het origineel en net zo oubollig. En dan lees je liever het origineel, dus was de vertaling zinloos.
Op mijn verzamelde Roethke, welke niet als een erg liefdevol gemaakt boek overkomt (‘these two hundred poems show his breakthrough in the use of language. Together they document the development of an extraordinary creative source in American Poetry’ - zo blaat de achterzijde neoliberaal. De voorzijde doet erg jaren zeventig aan:
En in eerste instantie denk je: wie heeft daar met zijn lul op het boek van mijnheer Roethke staan vingerverven? Moest dat nou?
En die lila kleur ook.
Maar goed, dit is natuurlijk een werk van Georgia O’Keeffe, een tijdgenoot van Roethke. Vingerverf gebruiken was in die tijd revolutionair, en hoewel O’Keeffe en Roethke elkaar niet persoonlijk kenden snap ik de keuze wel voor O’Keeffe, al had ik
een ander werk gekozen en de hele boel niet in het lila gezet. O’Keeffe heeft wel degelijk prachtige werken gemaakt, kijk maar:
En ook
Ja, als je als ontwerper toch een O’Keeffe kiest, ik snap die keuze helemaal, maar….die laatste hierboven, met die cactusvormen…niet dat effen lila, maar juist dat gradient roze….
En met moderne technologie heb je in 20 minuten een omslag:
Jaja, met de extend tool in de nieuwste photoshop - en daarna twee keer door de upscaler van Leonardo gehaald. Hier ook nog lila, maar niet zo godvergeten dominant.
Roethke is veel zachter en trippier dan mensen denken. Misschien wel de meest trippy dichter uit het hele arsenaal. Deze omslag past hem beter - Een soort zwart gat, maar dan helemaal als een bloem in de natuur.
Die oude omslag is puur PORNOGRAS.
U groet,
Martijn Benders, 12-11-2024