Fertig / Verschwende deine Jugend

...leven na het bonkmatje...

Veer was gister een soort mini-ceremonie aan het geven met Amanita bij twee zussen.
Ik had de hele dag aan dit nummer zitten masteren:

Ik ben er nog steeds niet helemaal tevreden over, de drum beweegt teveel en is net te dun. Maar het is al stukken beter dan het was. Moet er nog 1 of 2 dagen aan werken. Ik dacht ik ga naar de supermarkt lopen om wat eten voor mezelf te kopen, maar ik stapte in het donker in een soort kuil en heb mijn enkel ietwat verzwikt.

Daarna zat ik in mijn kamer en begon er plots een vlinder rond te fladderen, een dagpauwoog. Die fladderde in concentrische circels in een spiraalvorm steeds naar de plafondlamp.

Daarna kwam Veer in amanitagloed thuis.

Veel insecten hebben interdimensionale krachten. Soms zie ik zweefvliegen in mijn kamer die zo klein zijn dat ze nauwelijks waarneembaar zijn, maar ik zie ze bewegingen maken in de interdimensionale ruimte.

Heel anders dan de Steengrauwe Wormhole (perengrijs hoor ik) die de Dood neerzet bij iemand. Dat is ook een soort poort, maar voelt heel anders aan. Onmiskenbaar als je het kent. Het eigenaardige is dat de poort overduidelijk afgesloten is voor iedereen behalve de persoon voor wie die is bedoeld.

Ik heb nu de eerste master van Verschwende Deine Jugend klaar. Een wereld van verschil al met het origineel. Ik ga op een later tijdstip eraan verder, na twee dagen met een nummer bezig te zijn geweest komt het je oren uit.

Gefühlschaos, eine Welle, die durch das System bricht

Gefühlschaos, eine Welle, die durch das System bricht

Het is bijna zo dat je schreeuwend de kamer uit wil rennen.

Ik dacht vandaag terug aan een ‘Ontologisch Anarchist’ die ik ooit in de bakkerij tegenkwam, gekleed in stemmig zwart, een Fall-revolutionair in hart en nieren. Ik vond het een grappig idee juist deze man midden in de Aquamarijn neer te zetten (later bekend als de Metoomarijn nadat een of andere ‘guru’ die toch vooral op een gesjeesde sportleraar leek zich massaal aan zijn hulpbehoevenden bleek te hebben vergrepen.
Enfin, de ontologisch anarchist briesde me toe: de vlammenwerper! de vlammenwerper erover!!!

Ik kwam er alleen omdat het een van de weinige plekken was waar je rustig een boek kon lezen (met van die bamboekoffie erbij). Dat moest je in de bakkerij met die wietdampen en herrie niet proberen en op andere plekken ook niet. Je zou zeggen, thuis lezen, maar ik woonde destijds in de kruidenbuurt naast zo’n bonkmatje die XTC aan huis verkocht. Hele dag BONK BONK BONK muziek en de hele nacht BONK BONK BONK op de ramen. En mijn huisgenoot had ooit in een depressie 50 psilos opgevreten en leed aan random flipbuien waarin hij opnieuw begon te trippen.

Het was een prachtige tijd.

Ik denk overigens niet dat die flipbuien iets met de paddenstoelen te maken hadden. Vijftig psilos opvreten als je depro bent is tamelijk onverstandig, maar het fenomeen wat ze vroeger de flashback noemden is in werkelijkheid iets wat elk mens elke dag heeft: het verzamelpunt moet zich weer instellen op deze werkelijkheid, en dat duurt even. Bij iedereen zit dat punt niet helemaal goed gefixeerd ‘s ochtends, en bij sommige mensen ‘schiet het los’, nooit al te ver want daar hebben ze de energie niet voor, maar een beetje, en dan krijg je wazig gedoe en misschien wat ‘visuals’ en dat noemen psychiaters dan ‘een psychose’ maar wezenlijk bezien is het een fenomeen dat door angst wordt veroorzaakt, die dat punt steeds een klein duwtje geeft.

Niet zo heel veel aan de hand dus.

Door het echter ongelofelijk aan te dikken, van een keihard label te voorzien, er een soort geloof van te maken (of een ‘feit’ of een ‘aandoening’) - ja, dan begin je er inderdaad echt een probleem van te maken. DINGEN ZIEN DIE ER NIET ZIJN, O JEE. En van wie mogen die dingen er precies niet zijn?

Dit is volgens ideogram hoe een bonkmatje eruit ziet.

Maar als je ideogram heel precies omschrijft wat het is en je wilt ook realisme geeft ie dit:

U groet,

Martinus, 29-12-2024