Foucault en de vuuraardbeiwespen

...en het nederlandse hotel-animatie nivo...

Nietzsche, Baudrillard en Foucault zijn mijn voornaamste inpiratiebronnen op filosofisch vlak. Foucault is een van de weinige filosofen die inzag dat het de zogenaamd-neutrale instituten zijn in onze samenlevingen die het grootste probleem vormen omdat hun zogenaamde ‘neutraliteit’ in werkelijkheid allesbehalve neutraal is.
Foucault geloofde om die reden dat we onze energie op die instituten zouden moeten richten.

Een debat als bovenstaand is hedentendage, nauwelijks een generatie later, eigenlijk al niet meer denkbaar. Als je kijkt wat voor hotel-animatie nivo de Nederlandse filosofiemakersclub heeft gekaapt dan weet je: het is te laat, er had 50 jaar geleden iemand die instituten moeten aanpakken.

Maar Nietzsche zag dit ook al aankomen: die schreef dat vroeger of later het niveau zo middelmatig zou worden dat de uitzonderingen niet eens meer uitzondering mogen zijn, ze worden verdrukt, vertrapt, allemaal om de middelmatigheid te vieren.

(Er is overigens niemand die Nietzsche, Baudrillard en Foucault aan elkaar knoopte zoals ik dat in mijn recente boeken deed - in die zin ben ik als filosoof een toegevoegde waarde)

Vuur

Vanmorgen heb ik een gedicht uit Het zijn maar Bergen omgezet in een spaans lied:

He atado mi caballo a la pata de la mesa de poesía, tan alto. Como un violín cabalga en un manzano rojo. La silla de armadura tan firme y entretejida, se parece a tu cabeza, se parece a tu ca-ca-beza. [Estribillo] De la avispa fresa fuego, De la avispa fresa fuego, Oh oh oh tu cabeza, Es una avispa fresa fuego, una avispa fresa fuego, ¿Quién me va a creer jamás? Mi cuarto se llena de luz acuosa y cristal, como si fuera la vía láctea, no puedo creer, no, no es real que el universo a mi cuarto fue a parar. [Estribillo] De la avispa fresa fuego, De la avispa fresa fuego, Oh oh oh tu cabeza, Es una avispa fresa fuego, una avispa fresa fuego, ¿Quién me va a creer jamás? Cuántos problemas, odio, guerra, maldición, veo tras mi ventana empañada, el crepúsculo parece sangre seca en sal, tan pesada. [Estribillo] De la avispa fresa fuego, De la avispa fresa fuego, Oh oh oh tu cabeza, Es una avispa fresa fuego, una avispa fresa fuego, ¿Quién me va a creer jamás? [Puento] ¿Y qué digo si mi caballo vuela sin cesar? Mi noche es un ataúd cerrado, un ataúd cerrado sin cabalgar.

Ik ben denk ik zelf ook zo’n vuuraardbeiwesp, en ik dacht, nee in de video moeten geen wespen.

Ik wens iedereen een zalige maandag.

Martijn