Koningen met gezichten van spiegels
...je kunt gewoon uitrekenen hoe groot de kans is dat je drie navobazen mocht leveren...
We waren gisteren getuige van een heel vreemd fenomeen. Dat een psychopaat met narcistische trekjes graag nog een hele middag afscheid komt nemen van zijn slachtoffers, inclusief twintig keer halfbakken "sorry, sorry, sorry" zeggen - nee, dat is niet het vreemde, maar eerder het psychologisch voorspelbare deel van de equatie. Nee, het waarlijk vreemde aan deze situatie is dat dit georchestreerd werd door de Rijksvoorlichtingsdienst en dat het Journaal werd gebruikt om deze hele speech door ieders strot te duwen, ja, u hoort het goed, de hele speech ging 1:1 het journaal op.
Het is vergelijkbaar met het Britse radiostation dat ver na het opheffen van alle maatregelen, toen plots bleek dat corona niet levensgevaarlijk was en er gewoon niets aan de hand bleek - dat je ver NA het opheffen van die maatregelen klaarblijkelijk nog een lijst met ‘regels’ hebt liggen waarin zelfs songteksten die maar vaag naar deze vaccinatiecampagne verwijzen niet de radio op mogen.
Waarom zijn deze twee dingen met elkaar te vergelijken? Nou, omdat ze beiden laten zien dat er een autocratische structuur achter de schermen het heeft overgenomen van een democratische.
In een normale democratie gaan noch Rijksvoorlichtingsdienst noch NOS Journaal mee met de narcistische wensen van zo’n sorryverslaafde plucheplakker. Dat doe je gewoon niet, zeker niet als de man demissionair is en op het punt staat de plaat te poetsen. Nee, men geeft hier Rutte een behandeling die enkel de Koning zou krijgen, en met precies dezelfde tekstschrijvers ook. Waarom?
En wie besloot bij het NOS journaal dat dit EXTRA CORONAPERIODE FLASHBACK zo enorm gewichtig was dat het hele journaal hiermee opgevuld mocht worden?
Het hoofd van de Rijksvoorlichtingsdienst blijkt iemand te zijn die is uitgezocht en benoemd door niemand minder dan Hugo de Jonge himself, de man die twee weken geleden liet doorschemeren dat hij wel informatie van de AIVD had waar die informatie de Tweede Kamer werd onthouden. Interessant, Hugo. Maar wie is deze ‘Stephan Schrover’ die door Hugo op de voornaamste propagandapost van de overheid is gezet? Ik lees online de volgende merkwaardige regel:
"Stephan heeft een berg ervaring met het vraagstuk hoe we als Rijksdienst er beter in slagen de ‘lillende samenleving’ in ons werk centraal te zetten."
Dat heb je verzonnen, Benders, nee hoor kijk maar het staat hier.
Een berg ervaring hebben met een vraagstuk hoe de Rijksdienst erin kan slagen de lillende samenleving centraal te zetten?
Wat staat daar nou precies?
LILLEN - BETEKENIS: trillen, met name van ingewanden, vlees, schuim e.d. WOORDFEIT: Het werkwoord lillen komt sinds de vijftiende eeuw in het Nederlands voor: in een tekst uit 1477 staat "lillen myt den oren" ('met de oren bewegen').
Lillen met de oren. Ik ken het woord voornamelijk van pudding. Maar heel vroeger kon je dus ook met de oortjes lillen, en dat is wat er hier in deze geheime-dienst-coup over de samenleving wordt gezegd: wij zijn een lillende bende, en Stephan slaagt erin ons getril centraal te zetten bij de Rijksvoorlichtingsdienst en op basis van die informatie is hij aangenomen.
Consider het lillen van de velden hoor je dan meteen steenkolenbijbels over het Binnenhof schallen.
De worst die Rutte bij zijn aantreden als Unilever HR Manager in allerlei speeches prees, bleek later kankerverwekkend. (‘Sorry, sorry, sorry’)
Deze demonische puddingreclame brengt ons weer terug richting Frankrijk, maar even nog over de traditionele Luns-De Hoop Scheffer - Rutte Navolijn.
Een ietwat ingewikkelde berekening:
Hoe groot is eigenlijk de kans dat je in 75 jaar tijd als klein land drie keer de Navosecretaris mag leveren? Dat is wiskundig bezien best een lastige berekening, lees maar mee:
Om de kans te berekenen dat een Europees land drie keer een Secretaris-Generaal van de NAVO mag leveren binnen het aantal jaren dat de NAVO bestaat, kunnen we de volgende stappen volgen:
Aantal Europese landen: Laten we uitgaan van het aantal landen dat traditioneel tot Europa wordt gerekend. Volgens de VN zijn er 44 Europese landen.
Aantal jaren dat de NAVO bestaat: De NAVO werd opgericht op 4 april 1949. Laten we de huidige datum beschouwen als 2024. Dus de NAVO bestaat al 2024 - 1949 = 75 jaar.
Aantal Secretarissen-Generaal tot nu toe: De NAVO heeft in totaal 14 Secretarissen-Generaal gehad tot 2024.
Berekening van de kans: Om de kans te berekenen dat een specifiek land drie keer een Secretaris-Generaal levert, kunnen we de binomiale verdeling gebruiken.
De formule voor de kans bij een binomiale verdeling is:
waarbij:
nnn het aantal pogingen is (in dit geval het aantal Secretarissen-Generaal),
kkk het aantal successen is (in dit geval 3 keer een Secretaris-Generaal leveren),
ppp de kans op succes bij elke poging is (1/44, want er zijn 44 Europese landen),
(nk)\binom{n}{k}(kn) de binomiaalcoëfficiënt is, wat het aantal manieren is waarop k successen kunnen optreden in n pogingen.
De kans is dus ongeveer 0.00321, oftewel 0.321%. Dit betekent dat er een zeer kleine kans is (ongeveer 0.32%) dat een specifiek Europees land drie keer een Secretaris-Generaal van de NAVO levert in de 75 jaar dat de NAVO bestaat.
Een kans van 0.321% is zo klein dat je met recht niet meer van een kans mag spreken.
Geen toeval dus, maar wat dan wel? Laten we maar snel overschakelen naar Frankrijk, want de raadsels stapelen zich weer torentjeshoog op…
De koning met het spiegelhoofd
Dans mes rêves fiévreux, je voyais un défilé de créatures grotesques, chacune plus tordue et bizarre que la précédente. Elles marchaient à travers un paysage de feu et de glace, leurs corps changeant à chaque pas. Je les suivais, attiré par une curiosité morbide, jusqu'à ce que je me trouve devant un trône d'os. Là siégeait un roi au visage de miroirs, reflétant toutes mes peurs et désirs.
en
Les murs de ma cellule commencèrent à fondre dans le sol, se transformant en une mer visqueuse de souvenirs et de cauchemars. Des visages émergeaient du liquide, murmurant des secrets et des accusations, leurs yeux brillants d'une lumière spectrale. Je flottais dans le vide, sans attache, dérivant dans un royaume où le temps n'avait plus de sens et où la réalité n'était qu'un écho lointain.
Het zijn citaten uit Féerie pour une autre fois, het boek dat Celine schreef over de periode dat hij als antisemiet moest onderduiken na de Tweede Wereldoorlog. Vertaald staat er:
"De muren van mijn cel begonnen in de vloer te smelten en veranderden in een stroperige zee van herinneringen en nachtmerries. Gezichten kwamen uit de vloeistof tevoorschijn, fluisterden geheimen en beschuldigingen, hun ogen glinsterend met een spectrale gloed. Ik dreef in de leegte, zonder houvast, ronddolend in een rijk waar de tijd geen betekenis meer had en waar de werkelijkheid slechts een verre echo was."
"In mijn koortsdromen zag ik een stoet van groteske wezens, elk vreemder en bizarder dan het vorige. Ze liepen door een landschap van vuur en ijs, hun lichamen veranderend bij elke stap. Ik volgde hen, aangetrokken door een morbide nieuwsgierigheid, totdat ik voor een troon van botten stond. Daar zat een koning met een gezicht van spiegels, die al mijn angsten en verlangens weerspiegelden."
Zou het eerste citaat wellicht de inspiratiebron zijn voor het nummer The Mercy Seat? The face of Jesus in my Soup. Hier in de Cash versie:
Je ziet vaak dat rechtse (naar fascisme neigende) schrijvers in de twintigste eeuw een soort profetenrol op zichzelf projecteren: zeker bij Céline en bij Pound is dit onstellend zichtbaar.
Maar toch heeft die Spiegelkoning wel degelijk iets profetisch, het lijkt bijna de perfecte beschrijving van figuren als Rutte en Macron. Koningen met gezichten van spiegels.
Voor een oppervlakkig observator is het voornamelijk een lachspiegel. Die zal ook weinig op hebben met de kansberekening hierboven: och, hoe onwaarschijnlijker, hoe gezelliger, toch?
Wie staat er nu echt aan het hoofd van dit kolonistisch moloch? Men doet in elk geval flink zijn best om dat voorlopig nog een dementerende bejaarde te doen lijken.
Kun je samenzweringen ook uitrekenen? Die vraag komt bij de echte alphastudent natuurlijk nooit bovendrijven. Hahaha! Sorrie, sorrie, sorrie. En zo dendert het Derde Excuusrijk verder en word ik op Twitter door een neoconlinkse voor ‘dwaas’ uitgemaakt omdat ik er voor pas weer een hele middag voor Rutte in te ruimen.
Uit de zorgvuldig geconstrueerde fotosoep die Wilders enthousiast heeft gepost, waarin zijn team vastberaden onze problemen te lijf gaat, blijkt iets merkwaardigs: de afwezigheid van Barry Madleners benen. Dit roept vragen op. Is het een voortijdig vreugdesprongetje, of een vooruitziende knieval voor de door de PVV gepropageerde praktijk uit 2017, waarin zij voorstelden dat de politie voortaan op de knieschijven van demonstranten mocht schieten? Dit zou immers een vurige wens van de PVV zijn, en dit beeld lijkt een voorproefje van die gedachtegang te zijn.
Martinus Benders, 01-07-2024