Salon de Hodbomont

Boeken van mijn mede-libertariers en dubbele Larkin/Slauerhoff pastiche

Gister las ik voor in Salon de Hodbomont in de noordelijke Ardennen, op een bijeenkomst van de Libertariers, een genootschap waartoe ik zelf ook mag worden gerekend. Ik las enkele gedichten voor die voor mij een symbolische waarde hadden over ‘De Vrije Wil’, het thema van dienst die dag, en mijn bijdrage ging voornamelijk over de overtreffende trap van de Vrije Wil en het verschil met Oogmerk, een ander werkzaam woord in onze taal welke vaak een beetje wordt veronachtzaamd.

Het was een prachtige dag waarvan ik veel heb weten opsteken. De razendsnelle gedichtduiding van Paul Frijters - intelligentie die je als dichter zelden aantreft.
Een salon met intelligentia, zoals het hoort. En veelzijdig, niet allemaal mensen met hetzelfde verhaal, wat we helaas in de media zoveel zien. Veel mensen denken dat Libertariers per definitie ‘rechts’ zijn, maar zo eenvoudig ligt het allemaal niet, er bestaat ook een links-libertaire tak, waar ik dan zelf weer deel van ben. Uiteraard is die hele schaal allang niet nuttig meer om de werkelijkheid mee te duiden - eigenlijk is iedereen op zo’n bijeenkomst het over de basale feiten eens: we worden enorm voor de gek gehouden door het establishment.

Een boek dat Paul Freijters me kado deed ligt nu op de leesstapel

Ik vond het leuk te praten met Kees van der Pijl, een politicoloog en geschiedkundige met een lange staat van dienst die interessante zaken wist vertellen over de aanloop naar de eerste wereldoorlog. Iemand beklaagde zich dat het niet zo heel veel met de vrije wil van doen had, maar je definieert zo’n vrije wil altijd door voornamelijk te kijken wat het eigenlijk niet is, en hoe die vrije wil van de mens in de wereld uitpakt, dus ik vond het verhaal wel degelijk relevantie hebben. Van der Pijl is een boeiend man, die zijn rug regelmatig recht hield waar de ruggen van anderen een beetje te snel
gingen buigen. Hij schreef net als ik een boek over Corona dat ik nu ook eens snel zal gaan lezen:

De andere lezing die indruk op me maakte was een lezing van Pierre Capel, de schrijver van dit boek:

Pierre is immunoloog, maar de lezing ging helemaal over quantummechanica. Daar heb ik zelf ook ooit een lezing over gegeven, of beter gezegd, een spreekbeurt, toen ik zestien was heb ik een klas een uur lang pogen duidelijk maken hoe interessant
quantummechanica was, wat slechts ontaarde in een hele snelle leegloop van de klas zodra de zoemer ging, maar Pierre wist het gelukkig veel beter te vertellen dan ik destijds. Ik wist bijvoorbeeld helemaal niet dat de kernfusie waardoor de zon licht geeft helemaal niet mogelijk is (behalve dus door een fenomeen dat ‘quantumtunneling’ heet. Wat ik wel als een zwakker stuk van het betoog zie is dat
’bewustzijn’ en ‘waarneming’ te lineair en te gekoppeld zijn in de vergelijking: ik mis het multidimensionele aspect. Ook als het bewustzijn zelf een punt is dat kan bewegen tussen werelden, en van wiens positie dus de werkelijkheid (inclusief deze quantummechanica) afhangt, dan nog is het interessant te weten dat deze wereld ontstaat uit fluctuatie van het niets, maar daarmee krijg je ten eerste de punt niet in beweging (denk ik) en ten tweede gaan voor andere werelden misschien andere wetten op. In mijn wereldbeeld is de natuurkunde valide voor deze wereld, maar als ik de positie van mijn bewustzijnspunt drastisch wijzig (bijvoorbeeld door te dromen) gaan die natuurwetten niet langer op (en kan ik bijvoorbeeld vliegen)

En dan had je nog Bernard Legros, filosoof en kunstenaar, die een fijn betoog hield in het Frans en het Nederlands over deels de totalitaire gevaren van de technocratie en ook de A.I. - Bernard is hoofdredacteur van een blad dat Kairos heet - hier te bezoeken - en ik heb hem beloofd eens een stuk te sturen in het Frans, eens kijken
of dat zou kunnen werken (wat dan ironisch genoeg aan Chat GPT te danken zal zijn)

Arabica Lugens is een heel vreemde vlinder die steeds zijn eigen afgeworpen kop als een hoed gaat dragen om met die reeks afgehakte koppen op het hoofd de vijand
af te schrikken, zo wil het verhaal dan. Veronique maakte het de ‘Justice’ of Rechtskaart in haar Vlindertarot, wat mij noopte tot dit gedicht vanmorgen, waarin ik Larkin en Slauerhoff dubbel persifleer.

Nog wat leuk nieuws: mijn nummer ‘Geef Toe, Je bent een Friettentmittoo’ werd
een bescheiden hitje op soundcloud nadat een wat bekendere soullijst hem opnam waarvan ik een melding kreeg:

Een fijne zondag gewenst!

Martijn Benders, 20-09-2024