Veel plezier met Caecilius

...Benders stopt met gedichten schrijven...

Wat Amanita betreft ben ik de mening toegedaan dat deze paddenstoel voornamelijk in Januari dient te worden gebruikt. Het is de perfecte winterbooster waarin een
ronduit superieure vorm van Vitamine D2 zit verwerkt die je in de natuur op weinig andere plekken aan zult treffen (en in pillen? Nee, dat is ook echt andere koek.)

Het thema van deze paddenstoel is Occupy Yourself

U dient te begrijpen dat het Hert en de Vliegenzwam voor u weliswaar afzonderlijke entiteiten lijken, maar ik kan u garanderen dat ze dit niet zijn. En dat bedoel ik niet in een of andere mystieke zin, waarin alles uiteindelijk een vorm van elkaar zou zijn, nee. Ik bedoel dat letterlijk, in magische zin.

Occupy Yourself. Want je bent niet alleen in je hoofd. Ik las gister dit prachtige stukje Castaneda:

He called the voice of seeing a most mysterious inexplicable thing. "My personal conclusion is that the voice of seeing belongs only to man," he said. "It may happen because talking is something that no one else besides man does. The old seers believed it was the voice of an overpowering entity intimately related to mankind, a protector of man. The new seers found out that that entity, which they called the mold of man, doesn't have a voice. The voice of seeing for the new seers is something quite Incomprehensible; they say it's the glow of awareness playing on the Eagle's emanations as a harpist plays on a harp."

Wie mij nog als dichter wil zien optreden zal daartoe nog maar een enkele kans hebben. Op 05 februari treed ik op in de bibliotheek van Mierlo en dat zal tevens mijn laatste optreden ooit zijn, want voor dit land wens ik niet langer een dichter te zijn. ‘Onder het Applaus en lichtstof van Lampen’ zal dan ook de laatste bundel zijn die ik in het Nederlands uit zal geven.

Daarna vertrek ik met nog onbekende bestemming.

Het betekent niet dat ik stop met scheppen, verre van. Mijn podcastshow die nu ook op Spotify te beluisteren is en andere projecten van me lopen gewoon door.

Maar wat niet doorloopt is mijn masochistische poging in het huidige ‘literatuurklimaat’ nog verschil te maken in Nederland. Sommige dromen kunnen op den duur ook gaan knellen.

Ik weet niet of het uberhaupt ooit een droom van me was om ‘Dichter te zijn in Nederland', eerlijk gezegd denk ik van niet. Ik kan me eigenlijk weinig lulligers inbeelden. Maar ik hou ervan mooie dingen te scheppen, dus dat blijf ik gewoon doen, en zoals Csoori het verwoord in het Pinkstergedicht dat ik in deze bundel heb vertaald: gefeliciteerd, de getalenteerden hebben het weer eens gewonnen.

Nee, nationalisme is aan mij niet besteed. Maar bij de nationalisten loopt ons land van de talenten over. Het is niet eens een Nederlands probleem, welnee, overal ter wereld
verdringen de kleine geesten de boel - de moderne mens, zoals Nietzsche die omschreef, is iemand die in grootheid of verheffing simpelweg geen interesse meer heeft.

“There will be no curiosity, no enjoyment of the process of life. All competing pleasures will be destroyed. But always— do not forget this, Winston— always there will be the intoxication of power, constantly increasing and constantly growing subtler. Always, at every moment, there will be the thrill of victory, the sensation of trampling on an enemy who is helpless. If you want a picture of the future, imagine a boot stamping on a human face— forever."

Dat schreef Orwell al, en in Gaza zien we die eeuwige laars uitbundig te werk gaan.
Mijn wereld is het niet. Maar dat ligt dus aan mij, zo zal de systeemsentry u influisteren: hij gedroeg zich niet zoals dichters zich moeten gedragen.

(Die houden daarover de mond of roepen op tot een wapenstilstand. Het woord genocide
nemen ze niet in de mond.)

Ik wens u plezier toe met de volgende bundel getiteld Caecilius est in Hortum.
En nee, over mij hoeft u zich geen zorgen te maken. Dat zou u misschien wel
hebben moeten doen als ik niet de kracht had van droom te wisselen.

Martinus Benders, 10-01-2025